Już czuć wiosnę! :)

Wiosna już puka do naszych drzwi pytając nas czy pozwolimy jej już niedługo oficjalnie zagościć na naszych podwórkach, w naszych domach i oczywiście w naszych sercach! W Skopje dzisiaj mamy przepiękny wiosenny sobotni dzień i aż 14 stopni Celsjusza. Z internetowej prognozy pogody mogę stwierdzić że w Warszawie też jest dość słonecznie pomimo faktu że temperatura jest o 10 stopni niższa.

Gdziekolwiek się znajdujecie na kuli ziemskiej, nawet jeśli jej jeszcze nie czuć na dworze, zapewniam że wiosna jest i będzie wszędzie tam gdzie rządzi uśmiech, radość i miłość...

Dwa wiersze Pani Agaty Kalinowskiej-Bouvy pomogą mi opisać przed wiosenne chwile którym sie nie mogę oprzeć. Nie przejmuj się jeśli jeszcze jest zimno, biało i chłodno:

"Zazimie"

Mówimy przedwiośnie

I jest nam radośnie

Gdy pierwsze promienie

Rozzłocą nam ziemię.

Gdy zima nie stoi

A białość wciąż stroi

I szronu rozbłyski

Zazimia czas bliski!

Zazimie, zazimie

A skąd takie imię?

No jak to, z logiki

Choć milczą słowniki.

To w setkę znaczenie

I celne szalenie

Gdy chłody i lody

Nie puszczą z okowy

A zima już minie

To znaczy, – zazimie

Bo sople, co płaczą

Przedwiośnia nie znaczą.

Odejście zimowe

Przymrozki wciąż nowe

Do wiosny daleko

Choć zima za rzeką.

Nim kra rzeką spłynie

To mówmy zazimie!

A gdy już całkiem piękna wiosna zawita, przeczytajcie następne rymy:

"Wiosenna krotochwila /tryptyk sonetów"


Odleciały na północ żurawie
Ciepłą wiosnę i lato to wróży
Bo wracają jaskółki z podroży
Już kaczeńce zakwitły przy stawie


Gdzie wesołe kumkanie brzmi żabie
Gdzie się pąk już rozchyla na róży
A od słońca kot ślepia swe mruży
Oto wiosna nastała już prawie


Lekko zapach się wonny rozniesie
Wiatrem gnany po polu i lesie
Gdzie harcują z bzykaniem już trzmiele


Gdzie ptaszęce da słyszeć się trele
I wierzbina już bazie przywdziewa
W zieleń stroją się trawy i drzewa.

* * *

I rozlega się w lesie kukanie

Trwożąc wokoło w swych gniazdach ptaki

Które chronią pod skrzydła pisklaki

Bo kukułka chce znaleźć mieszkanie

Słychać ciche strumienia szemranie

Wnet wychylą swe główki modraki

Gdzie po łące biegają szaraki

I gdzie słychać dzięcioła stukanie

Las się zbudził i łąki dokoła

Jeszcze chwila, pojawi się pszczoła

Pluska ryba wesoło w strumieniu

I konwalia wychyla się w cieniu

Gdzie omszałe poszycie w zieleni

Rosy kroplą porankiem się mieni.

* * *

Trzeszczy sucha gałązka w gęstwinie
To sarenka przemyka płochliwa
A nad stawem już ważka kochliwa
W taniec rusza nim życie jej minie


Tańczy fala, a woda wciąż płynie
Bez pośpiechu, ach rzekłbyś leniwa
Powiał wiatr i gałązka się kiwa
Gdzie się kaczka ukryła w wiklinie


Tańczą plamy słoneczne z promieni
I radością się ziemia odmieni
Wkoło śmiechy i gwary muzyka


Zakochanie się lekko przemyka
Gdy wieczorem słowiki wśród bzu
Nucą trele miłosne do snu.